Koniec świata
Według dramatu Tomasza A. Żaka „Koniec świata”
Scenariusz i reżyseria: TOMASZ A. ŻAK
Muzyka: SEWERYN PARTYŃSKI
Scenografia: JACEK KUCABA
Aktorzy: ALEKSANDRA PISZ (Abir vel Maria); EWA TOMASIK (Sara vel Kowalska); ANNA WARCHAŁ (Ilse); MACIEJ MAŁYSA (Luter); MACIEJ RUTKOWSKI (Kleryk vel Michał); KAROL ZAPAŁA (Rajmund)
Premiera: Dom Kultury w Tuchowie, 13 października 2017
„Koniec świata” to opis konfliktu kulturowego we współczesnej Europie, który w gruncie rzeczy jest przede wszystkim religijny. Oś dramatyczna spektaklu oparta jest na losach grupy ludzi prześladowanych za wiarę, którzy żyją w zamkniętym mieście, gdzie panuje śmiertelna zaraza roznoszona przez szczury.
Recenzje
(…) Taki to „Dramat, który nie ma końca” rozgrywa przed naszymi oczyma Teatr Nie Teraz Tomasza A. Żaka. A my oglądamy z zapartym tchem, bo bije zeń ogromna siła.
(…) Ale „Końcu świata” tkwi również ogromna siła wyrazu – dramaturgiczną oś spektaklu buduje wszak zderzenie postaw i motywacji, konfrontacja życiowych doświadczeń i stopnia odpowiedzialności za piekło na ziemi. Autor sztuki bowiem nie pozostawia miejsca na wątpliwości co do faktu, iż wszyscy taką odpowiedzialność w mniejszym bądź większym stopniu ponosimy. Myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem. Zwłaszcza zaniedbaniem…
(…) Tomasz A. Żak jest artystą stricte klasycznym, który w pełni świadomie i z wielką swobodą sięga ku środkom wypracowanym przez długie stulecia scenicznej ekspresji rodzaju ludzkiego. To dlatego „Koniec świata” tchnie Teatrem – tak jest przez wielkie T – wyraźnie grają w nim echa antycznej tragedii, Szekspirowego Globu, a nade wszystko polskiej tradycji romantycznej (tylko się zastanawiać, czy więcej tu ducha „Nie-Boskiej komedii” czy „Wesela”).
„Koniec świata” to dzieło głęboko przemyślane, duchowo przeżyte (zapewne również przemodlone?), intelektualnie przeżute i artystycznie przenicowane. Mroczne i surowe jak ascetyczna scenografia, w której zamyka się jedność a zarazem rozpiętość czasu, miejsca i akcji (…)
Jerzy Wolak, „Koniec świata” nad wyraz udany www.pch24.pl 17 października 2017
Rok 2017 obfituje w znamienne daty, z najważniejszą: stuleciem objawień fatimskich. Teatry zupełnie nie są zainteresowane taką tematyką. Z jednym wyjątkiem, którym jest spektakl „Koniec świata, czyli dramat, który nie ma końca” w wykonaniu Teatru Nie Teraz z Tarnowa.
(…) To spektakl mówiący o wierze w Boga. O sile wiary, która pokonuje zło. O zderzeniu profanum i sacrum, wojnie szatana z Bogiem.
(…) Znamiennie wybrzmiewa finałowa scena, w której Rajmund, patrząc ponad głowami widzów, mówi: „Jestem stamtąd. Popatrzcie na słońce„. Te ostatnie słowa spektaklu są nawiązaniem do cudu słońca, jaki miał miejsce w Fatimie 13 października 1917 r. i był zwieńczeniem objawień Matki Bożej.
(…) TNT jest sceną alternatywną, offową. Mimo znakomitego i ważnego dorobku artystycznego, którym wypełnia swoją misję wobec Polski, nie posiada stałej siedziby, błąka się po Polsce. Przed premierą prezydent Andrzej Duda napisał w liście do zespołu TNT m.in.: „Nieczęsto można spotkać grupę artystów poszukujących nowych środków wyrazu, a jednocześnie tak mocno przywiązanych do najgłębszych źródeł polskości i europejskości. […] Ta gotowość pójścia pod prąd dominujących wątków kultury współczesnej, ów radykalny, odważny eksperyment tradycji zasługuje na słowa szczególnego uznania”.
Temida Stankiewicz-Podhorecka, Opowieść o wierze Nasz Dziennik, Sobota-Niedziela, 21-22 października 2017, Nr 245 (5998)
(…) Jeżeli myślimy, że spektakl Tomasza Żaka jest jedynie futurystyczną wizją, to niewiele zrozumieliśmy. My już żyjemy w obozie dla katolików. Przestrzeń dla wierzących w Boga prawdziwego powoli się zawęża do ram tej symbolicznej scenografii z „Końca Świata”. Jeżeli Luter rzuca nam pod nogi pomarańczowe kombinezony i każe się nam w nie ubrać, to nie jest to tylko teatralny gest bez realnego znaczenia. Czyżbyśmy byli więźniami nie wiedząc o tym? Tak. Odrzucając tradycyjny katolicyzm tracimy zdolność orientacji.
(… ) Ten fatimski spektakl odebrałem także, jako rezolucję w sprawie ludobójstwa chrześcijan. Prześladowanie chrześcijan, tak jak wielkie odstępstwo, są zapowiedzianymi znakami zbliżającego się Końca Świata – tego świata zarządzanego przez Lucyfera. Słyszeliśmy jego imię w scenie symulującej (bardzo oryginalnie) wizję piekła.
(… ) Czy Tomasz Żak chce nam powiedzieć: „Witajcie w Piekle”, czy coś więcej?
Jan Maniak http://www.tarnowskikurierkulturalny.pl/literatura/1194-jan-maniak-zaprasza-na-koniec-swiata
Filmy
Uwarunkowanie techniczne
Ekipa realizacyjna:
Aktorzy – 6 osób (3 kobiety)
Obsługa techniczna – 4 osoby
Kontakt w sprawach technicznych: Ryszard Zaprzałka – 795-206706; smagaczryszard@poczta.onet.pl
Konieczne warunki prezentacji:
Spektakl jest realizowany w klasycznym układzie scena – widownia. Prostokątna scena wymaga przestrzeni o wymiarach nie mniejszych jak: 9 m (okno sceny) x 7 m (głębokość) x 5 m (wysokość). W przypadku widowni umieszczonej na jednym poziomie koniecznym jest podniesienie sceny przynajmniej o 0,5 m. Konieczne jest zupełne wyciemnienie sali, sterowanie światłem lub dostęp do siły (380V) i możliwość podwieszenia reflektorów ponad sceną. Prosimy o przygotowanie mobilnej drabiny. Używamy nie mniej jak 12 reflektorów (minimum 750W każdy), w tym cztery z kolorowymi filtrami (niebieskie i czerwone).
Do spektaklu konieczne jest nagłośnienie (akcji scenicznej towarzyszy muzyka „puszczana” z off-u) uruchamiane z odtwarzacza lub komputera. Garderoba dla aktorów winna być zlokalizowana nieopodal sceny i – o ile to możliwe – zaopatrzona w łazienkę z prysznicem. Prosimy też o przygotowanie środków pozwalających na dokładne wymycie powierzchni sceny. Podczas spektaklu nie będą wpuszczane osoby spóźniające się. Prosimy również o przestrzeganie zakazu fotografowania, filmowania i nagrywania spektaklu bez zgody teatru.
Czas montażu spektaklu
Nie mniej jak 4 godz., co jest finalnie zależne od warunków lokalnych (ponadto 1 godz. przed spektaklem to czas niezakłócanej rozgrzewki aktorów). Demontaż spektaklu trwa ok. 1,5 godz.
Media
Teatr dysponuje własnym serwisem fotograficznym oraz informacyjnym. Istnieje możliwość organizacji konferencji prasowej przed jak i po spektaklu, ale tylko poza czasem montażu i rozgrzewki.